معرفی بهترین ها

در این مقاله ما تلاش داریم بهترین روانشناس کودک در تهران را به شما معرفی کنیم. روانشناس کودک در زمینه مشکلات رفتاری، شخصیتی کودکان و …. فعالیت می کنند و در جهت بهبود سلامت روح و روان کودکان قدم برمی دارند. در ادامه این مقاله همراه ما باشید تا اطلاعات کاملی را در اختیار شما قرار دهیم.

مکیدن انگشتان: اکثر کودکان در مقطعی از زندگی خود عادت های عصبی را برای رهایی از استرس و کاهش اضطراب و درماندگی اتخاذ می کنند. بهترین روانشناس کودک در تهران با کاهش اضطراب و استرس و یا یادگیری روش های بهتر مدیریت این احساسات، وابستگی کودکان به این رفتارها را کاهش می دهد. گاهی اوقات این رفتارها می تواند عادات مداوم باشد که حتی زمانی که کودک خسته یا مضطرب نیست رخ می دهد.

جویدن ناخن: جویدن ناخن یکی از رایج ترین عادات عصبی است و در صورت عدم درمان می تواند از کودکی تا نوجوانی و تا بزرگسالی ادامه یابد. برای ترک این عادت، یادگیری مهارت هایی مانند آرامش تدریجی، آگاهی کودک و مکث مفید خواهد بود. از دیگر عادات عصبی کودکان می توان به کشیدن مو، فشردن دندان ها و … اشاره کرد.

لجبازی کودکان: به گفته مشاور آموزش کودک، یکی از رایج ترین مشکلاتی که والدین در رشد فرزندان خود با آن مواجه می شوند، لجبازی است. از آنجایی که کودک به دلیل عدم رشد جسمی، ذهنی و زبانی به عنوان یک موجود متولد می شود. که کاملاً به والدین خود وابسته است اما با رشد تدریجی کودک توانایی های او افزایش می یابد و با افزایش توانایی ها به تدریج احساس استقلال در کودک ایجاد می شود و کودک بیش از پیش مستقل می شود.

تفاوت روانشناس کودک و روانشناس نوجوان

روانشناس کودک و روانشناس نوجوان دو حوزه متفاوت در روانشناسی هستند. روانشناس کودک برای کودکان تا سن 12 سالگی فعالیت می کند، در حالی که روانشناس نوجوان برای افراد 13 تا 18 سالگی فعالیت می کند. در ادامه به تفاوت های دیگر بین این دو حوزه می پردازیم:

تفاوت در مسائل روانی: مسائل روانی کودکان متفاوت از مسائل روانی نوجوانان است. کودکان معمولا با مشکلات خودکشی، اضطراب جدایی، و نارسایی در مهارت های اجتماعی مواجه نمی شوند، در حالی که نوجوانان به مشکلات خودکشی، اضطراب اجتماعی، و بیماری های روانی دیگر مبتلا می شوند.

تفاوت در روش های درمانی: روش های درمانی برای کودکان و نوجوانان نیز متفاوت است. روش های درمانی برای کودکان باید ساده تر باشد، در حالی که روش های درمانی برای نوجوانان باید پیچیده تر و برای آنها جذاب باشد.

تفاوت در روابط با والدین: روابط کودکان با والدین متفاوت از رابطه نوجوانان با والدین است. کودکان به والدین خود بسیار وابسته هستند و نیاز دارند که احساس امنیت کنند، در حالی که نوجوانان به استقلال و خودکفایی نیاز دارند و معمولا با والدین خود درگیری دارند.

در این مقاله ما تلاش داریم بهترین روانشناس کودک در تهران را به شما معرفی کنیم. روانشناس کودک در زمینه مشکلات رفتاری، شخصیتی کودکان و …. فعالیت می کنند و در جهت بهبود سلامت روح و روان کودکان قدم برمی دارند. در ادامه این مقاله همراه ما باشید تا اطلاعات کاملی را در اختیار شما قرار دهیم.

مکیدن انگشتان: اکثر کودکان در مقطعی از زندگی خود عادت های عصبی را برای رهایی از استرس و کاهش اضطراب و درماندگی اتخاذ می کنند. بهترین روانشناس کودک در تهران با کاهش اضطراب و استرس و یا یادگیری روش های بهتر مدیریت این احساسات، وابستگی کودکان به این رفتارها را کاهش می دهد. گاهی اوقات این رفتارها می تواند عادات مداوم باشد که حتی زمانی که کودک خسته یا مضطرب نیست رخ می دهد.

جویدن ناخن: جویدن ناخن یکی از رایج ترین عادات عصبی است و در صورت عدم درمان می تواند از کودکی تا نوجوانی و تا بزرگسالی ادامه یابد. برای ترک این عادت، یادگیری مهارت هایی مانند آرامش تدریجی، آگاهی کودک و مکث مفید خواهد بود. از دیگر عادات عصبی کودکان می توان به کشیدن مو، فشردن دندان ها و … اشاره کرد.

لجبازی کودکان: به گفته مشاور آموزش کودک، یکی از رایج ترین مشکلاتی که والدین در رشد فرزندان خود با آن مواجه می شوند، لجبازی است. از آنجایی که کودک به دلیل عدم رشد جسمی، ذهنی و زبانی به عنوان یک موجود متولد می شود. که کاملاً به والدین خود وابسته است اما با رشد تدریجی کودک توانایی های او افزایش می یابد و با افزایش توانایی ها به تدریج احساس استقلال در کودک ایجاد می شود و کودک بیش از پیش مستقل می شود.

تفاوت روانشناس کودک و روانشناس نوجوان

روانشناس کودک و روانشناس نوجوان دو حوزه متفاوت در روانشناسی هستند. روانشناس کودک برای کودکان تا سن 12 سالگی فعالیت می کند، در حالی که روانشناس نوجوان برای افراد 13 تا 18 سالگی فعالیت می کند. در ادامه به تفاوت های دیگر بین این دو حوزه می پردازیم:

تفاوت در مسائل روانی: مسائل روانی کودکان متفاوت از مسائل روانی نوجوانان است. کودکان معمولا با مشکلات خودکشی، اضطراب جدایی، و نارسایی در مهارت های اجتماعی مواجه نمی شوند، در حالی که نوجوانان به مشکلات خودکشی، اضطراب اجتماعی، و بیماری های روانی دیگر مبتلا می شوند.

تفاوت در روش های درمانی: روش های درمانی برای کودکان و نوجوانان نیز متفاوت است. روش های درمانی برای کودکان باید ساده تر باشد، در حالی که روش های درمانی برای نوجوانان باید پیچیده تر و برای آنها جذاب باشد.

تفاوت در روابط با والدین: روابط کودکان با والدین متفاوت از رابطه نوجوانان با والدین است. کودکان به والدین خود بسیار وابسته هستند و نیاز دارند که احساس امنیت کنند، در حالی که نوجوانان به استقلال و خودکفایی نیاز دارند و معمولا با والدین خود درگیری دارند.